Bas Kroes
Raad van Advies

Waar kom ik vandaan

Ik ben een geboren en getogen Brabander, ik kom uit een arbeidersgezin uit Cuijk. Nu, als volwassene, kan ik eigenlijk pas concluderen hoe gezegend ik ben geweest met het feit dat ik in een stabiel gezin ben opgegroeid en nu zie ik hoe dit je, in positieve zin, vormt. Mijn moeder werkte in de kinderopvang en was altijd verzorgend. Mijn vader was techneut, op complexe verbindingen bij KPN, en ik mocht vaak mee tijdens waakdienst; problemen oplossen in telefoon- en straalverbindingen. Dat heeft denk ik ook wel mijn technische grondslag, maar ook de standaardhouding om probleemoplossend te werk te gaan, gelegd. Ook dat ik graag anderen help als ze een uitdaging hebben of ervaren, is daar ontstaan.

Als klein manneke zat ik altijd al vol energie, wist ik in mijn enthousiasme mensen te verbinden en tot actie te laten komen. Dit op een positieve maar vaak ook ondeugende manier. Hieruit zijn veel loyale vriendschappen ontstaan.
Ik was op die leeftijd ook erg avontuurlijk ingesteld en kende (te) weinig angst. Ik klom regelmatig op zeer hoge gebouwen en stond in de toppen van bomen met de wind mee te waaien en te genieten van het uitzicht. En ruziemaken met grote jongens, die vervelend waren, ging ik ook niet uit de weg. Als ik ergens voor sta dan is het ook zo.

Op de middelbare school sloeg mijn persoonlijkheid helemaal om. Van die extroverte stuiterbal naar een verlegen krullenbol. Ik ben me toen volledig op school gaan focussen. Dat was goed voor mijn cijfers waardoor ik in 3Havo bijna naar 4Vwo kon doorstromen. Maar mijn sociale netwerk was wel een stuk kleiner geworden. Ik had een kleine en hechte groep mensen om me heen. En aan het einde wist ik al dat ik Informatica wilde studeren, ik wilde iets met computers gaan doen.

Vanuit thuis kreeg ik zeer weinig ondersteuning in school, ik moest het eigenlijk helemaal zelf doen. Dit bracht mij wel veel zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Met een paar vrienden, die nog niet wisten wat ze wilden gaan doen, ben ik vervolgens naar de HTS Informatica gegaan en in 4 jaar heb ik deze doorlopen. Daarna ben ik blijven hangen in de onderneming waar ik ook afgestudeerd ben.

Ik ben altijd de kleinste geweest in de vriendengroep en ook op school. Voor mijn gevoel heb ik hier zelf nooit veel last van gehad, anders dan kinderen die hier grappen over maakten. Maar mijn vrienden hebben daarna altijd wel aangegeven dat ik leefde alsof ik iets te compenseren had. Dat ik bij die onderneming bleef hangen had daar dan ook alles mee te maken. Het was een snelle internet start-up met een blits kantoor, (veel te) grote plannen en een managementstijl die daarbij paste. In die fase van mijn leven kon ik daar wel wat mee. Werken voor grote klanten, hoge uurtarieven, grote leaseauto, driedelig pak en binnen no-time manager van een afdeling van 15 man. Het voelde voor mij alsof ik weer die baldadige jongen was die de koers mocht uitzetten, maar deze keer kon ik mensen verbinden en ondersteunen in hun uitdagingen en gefocust zijn op de bedrijfsdoelstellingen.

Ook heb ik een omslag gemaakt in mijn vakanties. Van vakanties en feesten aan de Spaanse kust, naar avontuurlijke reizen maken. In 1998 ben ik , met mijn beste kameraad, op vakantie geweest naar Zuid-Afrika. Hierbij kwam Yvonne, een mooie Indiase jongedame en nu mijn vrouw, op mijn pad. Na twee jaar contact te hebben gehad, hele hoge telefoonrekeningen en een aantal bezoeken over en weer, heb ik haar ten huwelijk gevraagd. We zijn samen in het huwelijksbootje gestapt en in Nederland gaan wonen. Yvonne is vooral een gevoelsmens en ik een rationele denker. We vullen elkaar dus mooi aan.

In de loop van de jaren zijn we daar beiden ook meer gebalanceerd in geworden.

Daarna heb ik bij ADA ICT als vennoot, met een collega, een nieuwe onderneming mogen opzetten en tot een succesvol project en managed services tak mogen ontwikkelen. Dit was vooral een periode waarin ik mijn technische vaardigheden nog volledig kwijt kon en toch ook nog, in diverse rollen, een lange tijd aan mezelf mocht werken om mezelf meer te richten op algemene ontwikkeling.

Nadat de organisatie op een ogenblik niet meer echt vooruitging en er ook vraagtekens waren, hebben we Ronald Schouten als coach betrokken. Hieruit kwamen inzichten op basis van de ‘Insights’-profielen. Iedereen, inclusief mezelf, was aan het compenseren voor wat er niet was in de groepsdynamiek.

Hieruit heb ik mogen leren dat ik een ‘rood’ profiel heb, oftewel ‘dominant, direct en doelgericht’.

De beschrijving die erbij zat paste als een handschoen en heeft mij ook direct doen inzien waar ik mezelf tekort deed, maar ook waar ik dat zelf bij anderen deed. Dit heeft mijn ogen zodanig geopend dat ik vanaf de dag erna besloten heb om direct anders te gaan acteren, meer als mezelf en in mijn kracht.

Dit was echter ook de start van het eind bij ADA ICT. De directeur zat eigenlijk helemaal niet op een rood profiel te wachten.

Met de geboorte van mijn kinderen, de oudste alweer in 2002, daalde bij mij sterk het besef in dat het leven niet zo maakbaar is als het leek. Mijn kinderen zijn allemaal kerngezond geboren, weliswaar via een keizersnede, maar hoe fragiel dat leventje voor de eerste keer in mijn handen voelde zal ik nooit vergeten. Yvonne was al Christen toen ik haar ontmoette, en mijn ouders waren dat vroeger ook. Het besef dat er meer is tussen hemel en aarde heeft mij ook naar dit pad geleid. Hoe meer ik me er in ging verdiepen hoe meer ik de schoonheid van het verhaal van Jezus zag en uiteindelijk tot geloof ben gekomen. Dit is voor mij een belangrijke kentering in het leven geweest. Niet alleen ten aanzien van geloof, maar ook ten aanzien van de mensen om mij heen en mijn relatie naar hen. Neem bijvoorbeeld energie halen uit de ander groot maken. Wij kerken nu in de evangelische gemeente Parousia Wijchen, waar ik ook al jaren jeugdwerk verricht (tieners) en een bestuursfunctie heb gehad.

Daarbij heb ik in mijn kinderen ook weer kunnen leren wie ik zelf was. Mijn middelste zoon was ook een prototype nerd, maar de cijfers op de basisschool waren erg ondermaats. De juf gaf daarbij aan dat ze dacht dat hij ADD zou kunnen hebben. Hier hebben we op laten testen en dat bleek ook zo te zijn in combinatie met een hoog IQ. Bij mij viel het kwartje echter nog niet, dat was pas toen we als ouders een training kregen hoe hiermee om te gaan en ik de symptomen lijst zag. Ik kreeg ineens een deja-vu met veel gebeurtenissen uit het verleden die voor mij ineens verklaarbaar waren en waarmee ik weer zag hoe ik in elkaar steek. Ik liep dus al 40 jaar met ADD rond zonder het te weten.

In 2018 mijn eigen onderneming gestart twee compagnons met de intentie een SaaS product onderneming te starten, maar dat werd al snel groter door via een management buy-out ook de door mij opgebouwde tak binnen ADA ICT mee te nemen en een consultancy club van te maken. Vrij snel daarna ook een club in Athene opgezet als kenniscentrum en met slimme engineers om Nederland te ondersteunen. In 2019 hebben we vervolgens nog Trin-iT in Rotterdam overgenomen. En het voelt alsof hier nog lang geen einde in zit.

In 2020, de dag voor Corona kreeg ik echter een herseninfarct. Op zondag in onze kerk was ik een kabelhaspel aan het rollen en ik kon de kabel niet meer vastpakken met mijn rechterhand, daarna de kracht uit mijn rechterbeen verloren en tegen de grond aan geklapt. Ik was bewusteloos en bij het wakker worden kon ik niet meer spreken. Het leek wel een nare droom. Er zijn direct een groep mensen voor mij gaan bidden, maar ook gaan bellen naar 112. De ambulancebroeders en het medisch personeel hebben zo snel gehandeld, en de juiste handelingen verricht die voor mij nodig waren, dat ik midden in de operatie waarbij ik bij kennis was al mijn functies terug won. Dit komt zelden voor, wat ik voor mij dan ook als mijn wonder bestempel, waar ik God nog dagelijks dankbaar voor ben. Drie weken later was ik dan ook volledig weer aan het werk. Niet omdat het moest, maar omdat het kon. En toen kwam ook het besef dat het leven korter kan zijn dan je denkt, en daardoor ga ik er ook anders mee om. Betere balans thuis/werk/kerk/zelf, gezondere levensstijl, etc. En nu? Ik heb zin in meer avontuur en ik kan niet wachten op het volgende hoofdstuk.

Keerpunt in mijn leven

Ik kan niet zozeer 1 keerpunt in mijn leven aanwijzen. Het lijken er voor mij diverse te zijn die mij op het huidige pad hebben gebracht. Hier sta ik als vader, als partner, als vriend, als compagnon, als collega, als mens. In chronologische volgorde:

• Trouwen wat leidde tot het delen van mijn leven en om ook mijn gevoelsmens te ontwikkelen 

• Management Coaching wat leidde tot het in mijn kracht durven staan
• Geboorte van mijn kinderen wat leidde tot mijn geloof 

• Eigen zaak wat leidde tot het durven vertrouwen op intuïtie 

• Herseninfarct wat leidde tot een meer gebalanceerd leven

Wat heb ik in te brengen

Ik denk dat ik Kinderhospice Kwatro meerdere dingen te brengen heb:

Positieve energie
Samen met anderen organiseren en creëren is wat mij energie geeft, die ik op mijn beurt ook graag aanvul en teruggeef. Ik wil wel eens te enthousiast zijn, maar het schijnt ook weer aanstekelijk te zijn.

Ondernemers ervaring
Ik heb veel mogen klankborden met ondernemers en hieruit heb ik bijzonder veel mogen leren en valkuilen kunnen vermijden. Ik vind het erg mooi dat ik nu zelf de rol mag vervullen om als klankbord te fungeren. Slechte vragen bestaan niet, slechte ideeën ook niet, maar of ze ook het beoogd effect zullen hebben is fijn om over te mogen sparren. 


Challengend vermogen
Bij mijn eigen ondernemingen houd ik ervan om de plannen te blijven challengen, figuurlijk rondjes rond de onderneming te blijven rennen om te zien of de constructie overal even sterk (continuïteit) en flexibel (groei) is en blijft en ik heb vooral een goed oog voor wat mist. Hieruit destilleer ik dan ook graag mijn vragen voor het bestuur. Niet om fouten aan te wijzen, maar aan het denken te zetten. 


Meedenker
Als ondernemer denk en droom ik ook graag buiten de al gebaande paden. Ik kan het dan ook niet laten om soms ongevraagd advies of ideeën mee te geven. Sommige mensen vinden het vervelend om aan te geven dat het geen briljant idee hoeft te zijn, maar daar kan ik prima tegen, met name omdat mijn eigen brein altijd in een soort evaluatie patroon blijft en de pro's en con's af te wegen. En soms, dan zit daar toch dat ene leuke idee bij.


Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.