In de Westerse wereld zijn we, sinds de industriële revolutie, gericht op onszelf. Dit heeft ons veel gebracht. Tegelijkertijd vergeten we soms dat een mens niet zonder andere mensen kan. Gezamenlijkheid, verbondenheid met anderen is essentieel. Verbonden zijn met je familie, met je omgeving, het verleden en de toekomst en met de natuur. Als je je daarvan afzondert of daar tegen keert, ontstaan er (fysieke) problemen bij een mens. Het gemeenschappelijk leven is de basis.

We kunnen niet zonder elkaar, oftewel: Ubuntu (ik ben, omdat wij zijn). Het verwijst naar een eeuwenoude, Afrikaanse en nog steeds levende filosofie: Als ik jou als mens behandel, word ikzelf ook meer mens. Elkaar ondersteunen, er voor anderen zijn doe je dus niet alleen voor een ander, maar óók voor jezelf. Kwatro verenigt mensen en zorgt ervoor dat we samen elkaar kunnen dragen.

Kinderhospice Kwatro krijgt letterlijk een plek in de maatschappij: we realiseren het huis van Kwatro midden in Horst. Maar de zorg en steun voor kind en gezin is niet alleen in het huis van Kwatro, maar ook thuis en in het ziekenhuis. De thema’s die binnen Kwatro spelen, zoals ziekte en gezondheid, de dood maar vooral ook het leven zelf, krijgen daardoor ook letterlijk een plek.

Dit zijn thema’s waarover in Nederland niet graag wordt gesproken. Het zijn taboe’s en er is angst voor. Het zijn ook de onderwerpen die ten diepste verbonden zijn met ons leven. Hier wel over nadenken of met naasten over spreken zorgt voor een diepere verbinding met onszelf en met elkaar, zorgt ervoor dat je stil gaat staan bij vragen over hoe je je leven wilt leven, wat je echt belangrijk vindt, wat je nog wilt bereiken en wat je (ziels)verlangen is. Het zorgt ervoor dat we ons leven voluit kunnen leven. Kwatro wil eraan bijdragen dat deze thema’s die beladen zijn en pijn doen, bespreekbaar gemaakt worden en wil daarmee bijdragen dat het leven voluit geleefd wordt. 

Soms gebeuren in het leven zulke nare dingen, waar we niks aan kunnen doen. Soms worden kinderen heel ernstig (ongeneeslijk) ziek. We kunnen dit niet wegnemen. We kunnen wel de zorgen samen dragen. We kunnen er voor kiezen dát we dit samen doen én hoe we dat doen. 

Zo zien wij de zorg voor ons: warm, liefdevol, gericht op het leven, gedragen. Zo willen wij voor ernstig zieke kinderen zorgen, of ze nu ongeneeslijk ziek zijn of wellicht nog beter kunnen worden, of ze misschien nog maar heel kort op de wereld zullen zijn of nog 10 jaar. En dat kunnen wij met elkaar: samen kunnen wij dat als we dat belangrijk vinden. Als we gaan staan voor deze zorg, voor deze kinderen en hun gezin kunnen we dat. Als we het maar samen doen. 

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.