Jolanda Nabben
Creativiteit en verbinding voor kind en gezin

Waar kom ik vandaan

In Venray ben ik geboren en sinds 2012 woon ik in Smakt, een dorp bij Venray. Al 22 jaar ben ik samen met Luc en we zijn de ouders van twee jongens; Jip (8) en Ted (6). Wat een rijkdom zo’n prachtig gezin! Hier in Smakt voel ik steeds meer de verbinding met mezelf (rust) en met de natuur.

Al 20 jaar ben ik met veel enthousiasme docent kunstvakken beeldend op het Dendron College in Horst. Van de eerste maanden salaris heb ik een keramiekoven gekocht en deze stookt sindsdien een paar keer per week. Met de handen in de klei; dit is voor mij de manier om te ‘aarden’ en te ontspannen.

Keerpunt in mijn leven

In 2006 is mijn beste vriendin een aantal maanden vermist geweest. Dit was een heftige periode, met name de onzekerheid en later het schuldgevoel over het opgelucht zijn toen ze is gevonden. Eindelijk een einde aan de onzekerheid. En toen kwam het rouwproces...
Voor haar heb ik voor het eerst een urn mogen boetseren, heel bijzonder.

Mijn gevoel heb ik daarna vaak ‘uitgezet’ en ik was bang voor echte verbinding met mensen. Ik ben zelfs 1,5 jaar weggeweest bij Luc, maar gelukkig mocht ik weer terugkomen. Ruim 10 jaar later bleek dat ‘vanuit mijn hoofd leven’ voor mij niet werkt. Een flinke burn-out met slaapstoornis (of andersom) zorgde ervoor dat ik, na een diep dal, steeds meer bij mezelf kwam.

Jaren heb ik veel verschillende hulpverleners gezien en steeds heb ik daar een stukje van meegenomen. Pas toen ik trainingen creativiteit als middel heb gevolgd, kwam ik bij mijn gevoel en thuis bij mezelf. Kunst was altijd al mijn grootste passie, maar dat het zo’n krachtig middel is bij de persoonlijke ontwikkeling moet je blijkbaar eerst zelf ervaren...

Toen Christel mij vroeg of ik mijn creatieve begeleiding in zou willen zetten bij Kwatro voelde ik mijn hart letterlijk sprankelen!

Wat heb ik te brengen

Gelukkig voel ik de laatste jaren dat ik in mijn kracht sta en de positieve energie stroomt! Graag begeleid ik mensen bij hun persoonlijke ontwikkeling met creativiteit als middel. De nadruk ligt steeds vaker op contact. Samen creëren geeft een diepe verbinding met een prachtig kunstwerk om de herinnering dichtbij te houden. Zo kan ik jou en/of jouw familie begeleiden bij het boetseren van je eigen urn. Of ik maak met liefde een persoonlijke urn. Creativiteit is eindeloos en geen idee is te gek.

Mogen zijn en jezelf laten zien door middel van een kunstwerk maakt de wereld een stukje mooier!


Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Angelique Camps - Janssen
Coördinatie zorg aan huis en academie

Waar kom ik vandaan

Geboren in 1972 en woonachtig in Venray. Trotse mam van twee kinderen in de twintig.

Van oorsprong ben ik verpleegkundige die gespecialiseerd is in de geriatrische zorg.

Vanaf  mijn 17e jaar ben ik werkzaam in de zorg. In eerste instantie als collega in opleiding. Na alle werkvelden te hebben verkend van ziekenhuis, verpleeghuiszorg, verzorgingshuiszorg en thuiszorg ben ik vanaf 2000 werkzaam als leidinggevende in de ouderenzorg. Naast mijn rol als leidinggevende van een team, heb ik altijd de verbinding gezocht met de zorgvrager. Dit maakt dat ik door de vele jaren van werken in de zorg nog steeds kan zeggen dat ik verbinding met de cliënt met een zorgvraag niet uit het oog ben verloren.

Keerpunt in mijn leven

De wereld om ons heen is de laatste jaren enorm veranderd. In vele gevallen heeft techniek, slimmere manieren van verbinden en werken het leven gemakkelijker gemaakt. Echter heb ik ook geleerd dat sommige elementen in het leven niet te vervangen zijn. Denk aan persoonlijke aandacht, gehoord en gewaardeerd voelen. Maar wat als de wereld om ons heen zo snel gaat en ik niet aan kan haken? Wat als de wereld zo snel gaat en ik begrijp deze nieuwe manier van communiceren of leren niet? Wat als de wereld om ons heen zo snel gaat en ik ervaar zaken anders of heb een andere manier om deel te kunnen nemen?
Inmiddels heb ik ervaren dat het dan lastig wordt in deze nieuwe wereld.

Maatwerk en daarbij vooral samen leren en beleven met elkaar is meer en meer in de verdrukking gekomen, waardoor er ook veel mensen zijn die niet meer kunnen aanhaken of niet meer kunnen bijbenen.

Door mijn eigen leerproces en het proces van onder andere mijn zoon heb ik ervaren dat leren, leven en beleven maatwerk vereist en dat we daarin in de maatschappij nog te leren hebben met elkaar. Deze ervaringen hebben gemaakt dat ik me bewust geworden ben dat ik in mijn kracht en energie kom als ik kan denken, voelen en werken vanuit talent.

Dit betekent dat een aantal basis elementen daadwerkelijk omgebouwd dienen te worden. Weer werken en leven met elkaar vanuit eigenaarschap, verantwoordelijkheid en passie. Dit geeft energie maar vooral ook ruimte om veiligheid en vertrouwen te laten groeien met elkaar.

Op deze manier is de driehoek compleet en wordt het leven weer werken vanuit talent. Dit geeft energie en enorm veel voldoening, maar vooral ook rust en vrijheid. Binnen onze organisatie LIZ en ook in de samenwerking met Kwatro werken we zo. We merken dat als we vertrouwen en veiligheid faciliteren er ook heel veel mensen zijn die hun talent durven op te pakken, eigenaar willen zijn van een nieuwe uitdaging en verantwoordelijkheid dragen omtrent hun eigen leven, leren en professionaliteit.

Wat heb ik te brengen

Mijn motto is: Ik wil elke dag kunnen zeggen “Ger Gedoan“.

Ik ben een gedreven persoon die niet gelooft in 'kan niet'. Waar een wil is, is een weg en het zoeken naar creatieve oplossingen maakt dat mijn passie en motivatie een enorme boost krijgt. Mijn enthousiasme maakt dat dit vaak aanstekelijk werkt en dat daardoor samenwerken en verbinden wel een van mijn kwaliteiten is. Dit alles met een doel, vanuit de vraag van de zorgvrager denken en ondersteunen. Dit geeft mij dagelijks veel voldoening waarbij ik elke dag weer met veel positiviteit aan de dag kan beginnen.

Vanuit mijn eigen visie over denken, voelen en leren heb ik een concept ontwikkeld wat LIZ (Leermeesters in Zorg) is geworden. Binnen LIZ en ook leerhuis Kwatro wil ik de verbinder en inspirator zijn om leermeesters en collega’s in opleiding te laten ervaren dat kwaliteit van leven, en het ondersteunen daarin, een talent is. Een talent wat je door leren, leven en beleven kunt ontwikkelen.

Vooral door vanuit de vraag van de cliënt te werken, denken en handelen ontwikkel je inzicht, kennis en vaardigheden die essentieel zijn voor vakmanschap in de zorg.

Daar sta ik voor en daar wil ik voor gaan. LIZ heeft daarin een academie ontwikkeld die ervoor zorgt dat kennis en vaardigheden optimaal ontwikkeld worden en afgerond worden met het landelijk diploma wat daarbij hoort. We leiden MBO en HBO op en bieden daarnaast de mogelijkheid om je te specialiseren tot onder andere kinderverpleegkundige.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Wendy de Boer
Verpleegkundige zorg voor kinderen

Waar kom ik vandaan

Ik ben geboren op 19 september 1971. Ik ben breed opgeleid en heb een schat aan ervaring in veel verschillende (deel)gebieden. Tevens heb ik stages gelopen op o.a. de afdelingen dementie en psychiatrie.

Ik heb 15 jaar als kinderverpleegkundige gewerkt in het kinderziekenhuis van het Radboud UMC. (tegenwoordig Amalia kinderziekenhuis). In het Radboud UMC heb ik tevens gewerkt op long-, algemene interne- en cardiologieafdeling. Daarvoor heb ik mijn sporen onder meer verdiend als kraamverzorgende bij het Groene Kruis Noord-Limburg en op de afdeling algemene chirurgie in het St.-Elisabeth ziekenhuis in Venray. Ik heb lange tijd op kinderneurologie en kinderoncologie gewerkt.

Soms zeggen ze dat je voor de zorg in de wieg gelegd moet zijn. Dat is in mijn geval zeker zo. Ik hou van de zorg. En speciaal van kindzorg. In mei 2020 ben ik gestart met een eigen wijkteam in en rondom Vierlingsbeek. Samen zijn wij verantwoordelijk voor de verschillende soorten zorgvragen van cliënten, waaronder ook kindzorg. Ondertussen werk ik binnen het wijkteam samen met zeven collega-zzp-ers.

Keerpunt in mijn leven

Ik ben voor mezelf begonnen omdat ik erachter ben gekomen dat ik meer houd van kleinschaligheid, korte lijntjes en persoonlijkheid.

Wat heb ik te brengen

‘Zorg op maat’, dat is waar ik voor sta. Ik werk daarbij ook zoveel mogelijk samen met verzorgers uit eigen omgeving van cliënt/kind. Denk aan hun familie of hun sociale netwerk. Tevens heb ik nauw contact met andere zorgverleners uit de buurt, zoals de huisarts, apotheek, fysiotherapeut, ergotherapeut, welzijnsorganisatie en het ziekenhuis. Ik werk samen met de coöperatie LIZ. Een kleine nieuwe coöperatie die het leermeesterschap en ‘Zorg op maat’ hoog in het vaandel hebben staan. Samen werken we aan betere zorg en leiden we o.a. nieuwe collega’s op vanuit de LIZ academie.

Ik ben, via Christel, in contact gekomen met Kinderhospice Kwatro. Haar visie sluit naadloos aan op mijn visie om dichtbij het kind en hun verzorgers te blijven en hierin te ondersteunen waar nodig en mogelijk.

Wendy verleent zorg aan huis met team "Oprechtzorgend" regio Boxmeer - Vierlingsbeek 

 Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.            

Bas Kroes
Raad van Advies

Waar kom ik vandaan

Ik ben een geboren en getogen Brabander, ik kom uit een arbeidersgezin uit Cuijk. Nu, als volwassene, kan ik eigenlijk pas concluderen hoe gezegend ik ben geweest met het feit dat ik in een stabiel gezin ben opgegroeid en nu zie ik hoe dit je, in positieve zin, vormt. Mijn moeder werkte in de kinderopvang en was altijd verzorgend. Mijn vader was techneut, op complexe verbindingen bij KPN, en ik mocht vaak mee tijdens waakdienst; problemen oplossen in telefoon- en straalverbindingen. Dat heeft denk ik ook wel mijn technische grondslag, maar ook de standaardhouding om probleemoplossend te werk te gaan, gelegd. Ook dat ik graag anderen help als ze een uitdaging hebben of ervaren, is daar ontstaan.

Als klein manneke zat ik altijd al vol energie, wist ik in mijn enthousiasme mensen te verbinden en tot actie te laten komen. Dit op een positieve maar vaak ook ondeugende manier. Hieruit zijn veel loyale vriendschappen ontstaan.
Ik was op die leeftijd ook erg avontuurlijk ingesteld en kende (te) weinig angst. Ik klom regelmatig op zeer hoge gebouwen en stond in de toppen van bomen met de wind mee te waaien en te genieten van het uitzicht. En ruziemaken met grote jongens, die vervelend waren, ging ik ook niet uit de weg. Als ik ergens voor sta dan is het ook zo.

Op de middelbare school sloeg mijn persoonlijkheid helemaal om. Van die extroverte stuiterbal naar een verlegen krullenbol. Ik ben me toen volledig op school gaan focussen. Dat was goed voor mijn cijfers waardoor ik in 3Havo bijna naar 4Vwo kon doorstromen. Maar mijn sociale netwerk was wel een stuk kleiner geworden. Ik had een kleine en hechte groep mensen om me heen. En aan het einde wist ik al dat ik Informatica wilde studeren, ik wilde iets met computers gaan doen.

Vanuit thuis kreeg ik zeer weinig ondersteuning in school, ik moest het eigenlijk helemaal zelf doen. Dit bracht mij wel veel zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Met een paar vrienden, die nog niet wisten wat ze wilden gaan doen, ben ik vervolgens naar de HTS Informatica gegaan en in 4 jaar heb ik deze doorlopen. Daarna ben ik blijven hangen in de onderneming waar ik ook afgestudeerd ben.

Ik ben altijd de kleinste geweest in de vriendengroep en ook op school. Voor mijn gevoel heb ik hier zelf nooit veel last van gehad, anders dan kinderen die hier grappen over maakten. Maar mijn vrienden hebben daarna altijd wel aangegeven dat ik leefde alsof ik iets te compenseren had. Dat ik bij die onderneming bleef hangen had daar dan ook alles mee te maken. Het was een snelle internet start-up met een blits kantoor, (veel te) grote plannen en een managementstijl die daarbij paste. In die fase van mijn leven kon ik daar wel wat mee. Werken voor grote klanten, hoge uurtarieven, grote leaseauto, driedelig pak en binnen no-time manager van een afdeling van 15 man. Het voelde voor mij alsof ik weer die baldadige jongen was die de koers mocht uitzetten, maar deze keer kon ik mensen verbinden en ondersteunen in hun uitdagingen en gefocust zijn op de bedrijfsdoelstellingen.

Ook heb ik een omslag gemaakt in mijn vakanties. Van vakanties en feesten aan de Spaanse kust, naar avontuurlijke reizen maken. In 1998 ben ik , met mijn beste kameraad, op vakantie geweest naar Zuid-Afrika. Hierbij kwam Yvonne, een mooie Indiase jongedame en nu mijn vrouw, op mijn pad. Na twee jaar contact te hebben gehad, hele hoge telefoonrekeningen en een aantal bezoeken over en weer, heb ik haar ten huwelijk gevraagd. We zijn samen in het huwelijksbootje gestapt en in Nederland gaan wonen. Yvonne is vooral een gevoelsmens en ik een rationele denker. We vullen elkaar dus mooi aan.

In de loop van de jaren zijn we daar beiden ook meer gebalanceerd in geworden.

Daarna heb ik bij ADA ICT als vennoot, met een collega, een nieuwe onderneming mogen opzetten en tot een succesvol project en managed services tak mogen ontwikkelen. Dit was vooral een periode waarin ik mijn technische vaardigheden nog volledig kwijt kon en toch ook nog, in diverse rollen, een lange tijd aan mezelf mocht werken om mezelf meer te richten op algemene ontwikkeling.

Nadat de organisatie op een ogenblik niet meer echt vooruitging en er ook vraagtekens waren, hebben we Ronald Schouten als coach betrokken. Hieruit kwamen inzichten op basis van de ‘Insights’-profielen. Iedereen, inclusief mezelf, was aan het compenseren voor wat er niet was in de groepsdynamiek.

Hieruit heb ik mogen leren dat ik een ‘rood’ profiel heb, oftewel ‘dominant, direct en doelgericht’.

De beschrijving die erbij zat paste als een handschoen en heeft mij ook direct doen inzien waar ik mezelf tekort deed, maar ook waar ik dat zelf bij anderen deed. Dit heeft mijn ogen zodanig geopend dat ik vanaf de dag erna besloten heb om direct anders te gaan acteren, meer als mezelf en in mijn kracht.

Dit was echter ook de start van het eind bij ADA ICT. De directeur zat eigenlijk helemaal niet op een rood profiel te wachten.

Met de geboorte van mijn kinderen, de oudste alweer in 2002, daalde bij mij sterk het besef in dat het leven niet zo maakbaar is als het leek. Mijn kinderen zijn allemaal kerngezond geboren, weliswaar via een keizersnede, maar hoe fragiel dat leventje voor de eerste keer in mijn handen voelde zal ik nooit vergeten. Yvonne was al Christen toen ik haar ontmoette, en mijn ouders waren dat vroeger ook. Het besef dat er meer is tussen hemel en aarde heeft mij ook naar dit pad geleid. Hoe meer ik me er in ging verdiepen hoe meer ik de schoonheid van het verhaal van Jezus zag en uiteindelijk tot geloof ben gekomen. Dit is voor mij een belangrijke kentering in het leven geweest. Niet alleen ten aanzien van geloof, maar ook ten aanzien van de mensen om mij heen en mijn relatie naar hen. Neem bijvoorbeeld energie halen uit de ander groot maken. Wij kerken nu in de evangelische gemeente Parousia Wijchen, waar ik ook al jaren jeugdwerk verricht (tieners) en een bestuursfunctie heb gehad.

Daarbij heb ik in mijn kinderen ook weer kunnen leren wie ik zelf was. Mijn middelste zoon was ook een prototype nerd, maar de cijfers op de basisschool waren erg ondermaats. De juf gaf daarbij aan dat ze dacht dat hij ADD zou kunnen hebben. Hier hebben we op laten testen en dat bleek ook zo te zijn in combinatie met een hoog IQ. Bij mij viel het kwartje echter nog niet, dat was pas toen we als ouders een training kregen hoe hiermee om te gaan en ik de symptomen lijst zag. Ik kreeg ineens een deja-vu met veel gebeurtenissen uit het verleden die voor mij ineens verklaarbaar waren en waarmee ik weer zag hoe ik in elkaar steek. Ik liep dus al 40 jaar met ADD rond zonder het te weten.

In 2018 mijn eigen onderneming gestart twee compagnons met de intentie een SaaS product onderneming te starten, maar dat werd al snel groter door via een management buy-out ook de door mij opgebouwde tak binnen ADA ICT mee te nemen en een consultancy club van te maken. Vrij snel daarna ook een club in Athene opgezet als kenniscentrum en met slimme engineers om Nederland te ondersteunen. In 2019 hebben we vervolgens nog Trin-iT in Rotterdam overgenomen. En het voelt alsof hier nog lang geen einde in zit.

In 2020, de dag voor Corona kreeg ik echter een herseninfarct. Op zondag in onze kerk was ik een kabelhaspel aan het rollen en ik kon de kabel niet meer vastpakken met mijn rechterhand, daarna de kracht uit mijn rechterbeen verloren en tegen de grond aan geklapt. Ik was bewusteloos en bij het wakker worden kon ik niet meer spreken. Het leek wel een nare droom. Er zijn direct een groep mensen voor mij gaan bidden, maar ook gaan bellen naar 112. De ambulancebroeders en het medisch personeel hebben zo snel gehandeld, en de juiste handelingen verricht die voor mij nodig waren, dat ik midden in de operatie waarbij ik bij kennis was al mijn functies terug won. Dit komt zelden voor, wat ik voor mij dan ook als mijn wonder bestempel, waar ik God nog dagelijks dankbaar voor ben. Drie weken later was ik dan ook volledig weer aan het werk. Niet omdat het moest, maar omdat het kon. En toen kwam ook het besef dat het leven korter kan zijn dan je denkt, en daardoor ga ik er ook anders mee om. Betere balans thuis/werk/kerk/zelf, gezondere levensstijl, etc. En nu? Ik heb zin in meer avontuur en ik kan niet wachten op het volgende hoofdstuk.

Keerpunt in mijn leven

Ik kan niet zozeer 1 keerpunt in mijn leven aanwijzen. Het lijken er voor mij diverse te zijn die mij op het huidige pad hebben gebracht. Hier sta ik als vader, als partner, als vriend, als compagnon, als collega, als mens. In chronologische volgorde:

• Trouwen wat leidde tot het delen van mijn leven en om ook mijn gevoelsmens te ontwikkelen 

• Management Coaching wat leidde tot het in mijn kracht durven staan
• Geboorte van mijn kinderen wat leidde tot mijn geloof 

• Eigen zaak wat leidde tot het durven vertrouwen op intuïtie 

• Herseninfarct wat leidde tot een meer gebalanceerd leven

Wat heb ik in te brengen

Ik denk dat ik Kinderhospice Kwatro meerdere dingen te brengen heb:

Positieve energie
Samen met anderen organiseren en creëren is wat mij energie geeft, die ik op mijn beurt ook graag aanvul en teruggeef. Ik wil wel eens te enthousiast zijn, maar het schijnt ook weer aanstekelijk te zijn.

Ondernemers ervaring
Ik heb veel mogen klankborden met ondernemers en hieruit heb ik bijzonder veel mogen leren en valkuilen kunnen vermijden. Ik vind het erg mooi dat ik nu zelf de rol mag vervullen om als klankbord te fungeren. Slechte vragen bestaan niet, slechte ideeën ook niet, maar of ze ook het beoogd effect zullen hebben is fijn om over te mogen sparren. 


Challengend vermogen
Bij mijn eigen ondernemingen houd ik ervan om de plannen te blijven challengen, figuurlijk rondjes rond de onderneming te blijven rennen om te zien of de constructie overal even sterk (continuïteit) en flexibel (groei) is en blijft en ik heb vooral een goed oog voor wat mist. Hieruit destilleer ik dan ook graag mijn vragen voor het bestuur. Niet om fouten aan te wijzen, maar aan het denken te zetten. 


Meedenker
Als ondernemer denk en droom ik ook graag buiten de al gebaande paden. Ik kan het dan ook niet laten om soms ongevraagd advies of ideeën mee te geven. Sommige mensen vinden het vervelend om aan te geven dat het geen briljant idee hoeft te zijn, maar daar kan ik prima tegen, met name omdat mijn eigen brein altijd in een soort evaluatie patroon blijft en de pro's en con's af te wegen. En soms, dan zit daar toch dat ene leuke idee bij.


Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Lieke van Oijen - Oversier
Breed inzetbaar voor kind en gezin

Waar kom ik vandaan

Deze vraag kan ik op twee manieren beantwoorden, namelijk: Ik woon in Venray en ben, vanwege het werk van een van mijn ouders, geboren in Duitsland. Het andere antwoord is wat langer, namelijk: Ik kom uit een warm en hecht gezin waarin liefde en geborgenheid centraal stonden, maar een ouder veel en lang weg is geweest voor werk. Dit heeft er voor gezorgd dat mijn opvoeding anders was dan anders.

Keerpunt in mijn leven
 

Als jong volwassene ga je op eigen benen staan en kan je, met alle bagage die je van huis uit hebt meegekregen, beginnen met het zelf vormgeven van je leven. Voor mij was dit een keerpunt omdat ik zelf keuzes moest gaan maken. Ik kwam uit een hele geborgen thuissituatie.

Toen ik, vanwege mijn studie, op kamers ging, kwam ik erachter dat er veel meer bij kwam kijken dan dat ik in eerste instantie wist. Ik moest heel snel zelfstandig worden en heb mezelf in deze periode heel goed leren kennen. Ik ben heel dankbaar voor mijn opvoeding, maar heb in die tijd ook geleerd dat doelen stellen en behalen, hard werken is. Ik heb in deze periode ervaren hoe het is om snel volwassen te worden.

Wat heb ik te brengen

Een kind verdient het allerbeste. Wat de situatie ook is, een kind moet kind kunnen zijn. Om dit te bewerkstelligen, is geld, aandacht en tijd nodig. Met mijn ervaring in de communicatie wil ik Stichting Kwatro de aandacht geven die het verdient met als doel: middelen ophalen om kind weer kind te kunnen laten zijn en ouders te ondersteunen.


Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Stéphanie Hoppers
Bestuurslid Stichting Vrienden Kwatro

Waar kom ik vandaan

Ik ben Stéphanie en ik kom uit een warm nest. Een gezin met vijf meiden, waarbij er altijd aandacht en liefde voor ons was, maar waarbij er ook hard gewerkt moest worden. Onafhankelijkheid en zelfstandigheid waren binnen ons gezin belangrijke aspecten. Mede daardoor zijn wij allemaal sterke vrouwen geworden. Ieder op onze eigen manier.

Met trots en dankbaarheid kijk ik terug op het gezin waarin ik ben opgegroeid en waardoor ik de persoon ben geworden die ik vandaag de dag mag zijn.

Keerpunt in mijn leven

Het keerpunt in mijn leven was het krijgen van kinderen én het gelijktijdig starten met mijn eigen advocatenkantoor/mediationpraktijk ‘Het Familierechthuis’.
Er kwamen zoveel dingen tegelijk op mijn pad en waardoor ik vaak met ‘uitdagingen’ geconfronteerd werd. Vooral het vinden van een juiste balans daarin én die balans ook proberen te behouden.
Het heeft mij veel geleerd, maar bovenal ook heel veel gebracht.

De liefde van mijn kinderen en ze zien ontwikkelen tot mooie meiden (mijn gezin). Daarnaast, om iedere dag mensen te mogen helpen die door een moeilijke periode in hun leven gaan (mijn werk), maakt me tot een bevoorrecht mens.   

Wat heb ik te brengen

Het maken van verbindingen. Ik ben een bruggenbouwer en zal iedereen gelijkwaardig behandelen, zonder oordelend óf veroordelend te zijn.
De verbondenheid met al wat is, geeft me de innerlijke kracht om veel te bereiken.

Willem Willems
Raad van Advies 

Waar kom ik vandaan

Mijn vader en opa van moederskant waren beide ondernemers en hebben mij geleerd hoe ik het niet wilde.
In 1981 ben ik gaan ondernemen als belasting- en bedrijfsadviseur en in 2010 ben ik me meer gaan richten op het multidisciplinair samenwerken in de gezondheidszorg.

Sommige mensen kunnen me rechtlijnig vinden. Anderen vinden mij een visionair.

Keerpunt in mijn leven

Doordat mijn moeder noodgedwongen opgenomen moest worden in een verpleeghuis werden de struggelingen in de zorg voor mij zichtbaar. Daar zag ik hoe het voor mij niet kloppend was.
Dit heeft me aangezet om me steeds verder te verdiepen in de huisartsenzorg en zorg voor kwetsbare ouderen in Nederland en buitenland. Mijn drijfveer om bij te dragen aan ‘Zorg vanuit het hart‘ werd steeds sterker.
In 2017 mocht ik een bezoek brengen aan Stichting Kinderhospice Binnenveld in Barneveld.
Dit bezoek raakte me en heeft mij doen besluiten om mij belangeloos in te zetten voor de zorg van kwetsbare kinderen.

Wat heb ik te brengen

Als man van de cijfers zie ik dat de zorg in zijn algemeenheid voor grote uitdagingen staat.
Hoe houden wij de zorg betaalbaar? Hoe kunnen wij er zijn voor de mensen die medische zorg nodig hebben? Hoe kunnen wij de door de overheid opgelegde bureaucratische werkwijze de kop indrukken?
Ik wil met mijn financiële kennis bijdragen aan het kinderhospice Kwatro en zorgen dat de zorg goed betaalbaar en transparant is. Zo realiseren we samen een fijne plek voor de kinderen en hun ouders.